Over Mériesa en Marlin

Ons verlangen naar een vergeten provincie in Zuid-Afrika, de Noord-Kaap, begon al jaren geleden toen we nog werkzaam waren in Jeffreysbay, een ander deel van Zuid-Afrika. Ons eerste contact in de Noord-Kaap kregen we van Jaap, een Nederlandse man die we in Jeffreysbay leerden kennen.

Via Jaap kwamen we in contact met tante Avril. Deze vrouw woont al een tijd in de Noord-Kaap. Tijdens ons bezoek aan haar in juli 2019 nam ze ons mee naar een Bijbelstudiegroep van boeren. Daar ontmoetten we Robert. Hij wilde graag dat we bij hem op bezoek zouden komen en zijn vrouw zouden ontmoeten. Onverwachts overleed Marlin’s tante waardoor we terug naar Worcester gingen. Toen we in Worcester met andere zendingswerkers spraken over ons hart voor de Noord-Kaap, hoorden we dat er in het verleden YWAM teams de Noord-Kaap hadden bezocht. We hoorden een naam ‘Van der Ham’ waar de teams verbleven. Het laatste team deed daar evangelisatiewerk in 1991. De jaren daarna werd er meer gefocust op projecten in de buurt van Kaapstad en meer internationaal. Het leek wel of de Noord-Kaap werd vergeten. Niemand kon ons verder helpen of ons in contact brengen met familie Van der Ham. Toen we in februari de Noord-Kaap opnieuw bezochten, gingen we op bezoek bij Robert en zijn vrouw. Tot onze grote verbazing bleek zijn vrouw een dochter te zijn van ‘Van der Ham’.

Dhr. Van der Ham, emigreerde na de Tweede Wereldoorlog naar Zuid-Afrika en deed daar werk in de sloppenwijken als oogarts. Hij geloofde dat God een opwekking zou brengen in de Noord-Kaap. Hij was dan ook erg blij toen de YWAM-teams hem kwamen helpen met evangelisatiewerk. Ze verbleven ongeveer 30 jaar geleden in hetzelfde huis, zaten zelfs op dezelfde bank als waar wij op zaten.

Van der Hams dochter vroeg ons hoe wij in de Noord-Kaap en uiteindelijk weer bij haar en in het huis terecht waren gekomen. We vertelde haar dat Jaap ons in contact had gebracht met tante Avril. En dat we via tante Avril in contact kwamen met haar man. Van der Hams dochter kreeg tranen in haar ogen.

Uiteindelijk vertelde ze ons dat haar vader zeven jaar geleden op zijn sterfbed lag. Hij was moedeloos, want de YWAM teams waren al meer dan 20 jaar niet meer geweest en hij zag weinig vrucht op zijn werk. Hij dacht dat hij zich misschien had vergist in Gods beloften voor de Noord-Kaap. Op diezelfde dag was Jaap op bezoek bij tante Avril. Hij wist dat er in dat huis een Nederlandse man woonde, dus hij dacht: laat ik daar eens langs gaan. Toen dhr Van der Ham net voordat hij stierf Jaap ontmoette werd hij erg bemoedigd. Er waren nog zendingswerkers die de Noord-Kaap bezochten en hij wist dat God nog niet klaar was met Zijn werk. Net voordat hij stierf legde hij een boekje met foto’s van de bezoeken van de YWAM teams boven op al zijn boeken. Van der Hams dochter gaf het boekje aan ons en zei dat het nu onze tijd is om het werk voort te zetten.

Niet alleen Van der Hams dochter zei dit tegen ons. God liet ook blijken dat Hij ons roept om in de Noord-Kaap te zijn. Nadat dhr. Van der Ham is overleden, is er al zeven jaar droogte in de Noord-Kaap. Elke plek die wij bezochten werd het op dat moment bewolkt en begon het te regenen. Tijdens ons bezoek heeft het meer geregend dan in de afgelopen zeven jaar bij elkaar. We ervoeren Gods bevestiging en herinnering aan Zijn beloften dat Hij Zijn Geest zal uitstorten over de Noord-Kaap.